Ik heb Tonio en de nederlandse maagd gelezen. Mijn vonnis:
Tonio vond ik verschrikkelijk. Het zat vol met herhalingen, en ik kon niet langer dan 15 minuten achter elkaar lezen omdat ik anders waarschijnlijk zelfmoordneigingen zou krijgen. Ik raad dit boek dus zeker weten af.
De nederlandse maagd was verwarrend. Vaak gebeurde dingen compleet uit het niets, vooral de seksscènes leken uit het niets te komen, en eindigden even abrupt als ze begonnen. Het las echter lekker door, en gedurende het boek begonnen de mysteries in het verhaal me te intrigeren. Ik vond het boek dus best redelijk goed.
In Afrika is het eerste boek van Adriaan van Dis dat ik gelezen heb, maar het zal zeker niet de laatste zijn. Het is namelijk een fascinerend boek over een chaotisch land: Mozambique.
Adriaan van Dis reisde door dit land in 1989, in het midden van een burgeroorlog die het land aan het vernietigen was. Hij werd geconfronteerd met de harde werkelijkheid. Zo reed hij in een trein die beschoten werd door rebellen, ontmoette hij jongens die hun eigen ouders hebben moeten doodschieten, en komt hij in een ziekenhuis waar het zo vies is dat er kakkerlakken in het eten, en ratten in de wc's zitten.
Adriaan van Dis beschrijft dit alles met zeer duidelijke taal, waarin hij het niet schuwt om duidelijk te maken wat een verschrikkingen daar plaats vinden, maar waarin hij ook zijn liefde voor het continent Afrika en haar bevolking tentoonspreid.
Na dit boek was ik gefascineerd door deze bloedige burgeroorlog, voornamelijk doordat ik hier nog bijna niets over heb gehoord op de televisie, radio boeken of op school. Ik heb hierna in verband met de opdracht onderzoek gedaan over de burgeroorlog, maar er bleek verbazingwekkend weinig te vinden. Zo stonden er op de wikipedia pagina maar 7 regels over de gehele burgeroorlog. Dit vond ik verbijsterend, vanwege de catastrofale effecten die het heeft gehad op Mozambique: 600.000-700.000 mensen zijn gestorven, 1.6 miljoen mensen zijn gevlucht en de hoofdstad werd compleet vernietigd.
Dit zijn enorme cijfers, en toch is er amper aandacht voor. Ik heb dit vergeleken met een hele bekende burgeroorlog: De Rwandese burgeroorlog. Hier zijn tussen de 500.000 en 1.000.000 mensen overleden, dit is dus vergelijkbaar. Hierover is echter erg makkelijk extreem veel te vinden, en het is nog steeds af en toe in het nieuws.
Mijn vonnis: Een geweldig boek dat iedereen gelezen moet hebben vanwege de geweldige meeslepende schrijfstijl van van Dis, en ook omdat de oorlog in Mozambique die er geweldig in wordt beschreven veel meer aandacht verdient.
Tot slot heb ik tijdens mijn onderzoek een van de weinige uitgebreide bronnen over deze oorlog gevonden, een reportage genaamd "Van dis in Afrika". Deze serie gaat over Adriaan van Dis die jaren na het schrijven van "In Afrika" weer naar Afrika gaat. In deze Aflevering, genaamd "Na het vechten de vrijheid - Mozambique na de burgeroorlog" onderzoekt hij hoe het zo'n 2 decennia na zijn bezoek aan Mozambique is, en gaat verder op het boek "In Afrika".
Hermans is een zeer bekende schrijver, en hij
heeft in het verleden bewezen dat dit zeer terecht is. Daarom begon ik met hoop aan dit boek.
Dit boek was in mijn mening echter een enorme teleurstelling. Het was zeer
voorspelbaar, en er zat amper spanning in.
Het boek gaat over een Nederlands meisje, die in Frankrijk studeert.
Hier wil zij als Au Pair werken. In het begin komt ze bij een vreselijke
familie, maar hierna komt in een familie die geweldig lijkt. Maar waarom zijn
ze zo aardig? En wat willen ze nou nog meer van haar. (voor meer informatie,
ook over de schrijver, klik hier).
Dit verhaal zou kunnen zorgen voor een spannend verhaal, en
zeker in het begin was het af en toe redelijk komisch. Het werd echter nooit echt spannend, en de humor verdween snel.
Hermans vertelde te veel over de hoofdpersoon: Het verhaal werd hierdoor onderbelicht. Hij miste zijn scherpe schrijfstijl, en het boek veraste me
eigenlijk nooit.
Over dit boek heb ik ook een uitgebreid onderzoek gedaan
(boekenproject), waarin voor mij eigenlijk maar een verbazingwekkend feit naar boven kwam: Ik las namelijk dat volgens een recensent het een geweldig boek is, wat
toch wel tegen mijn mening in gaat.
En tot slot, mijn vonnis: Dit boek is de tijd die het lezen kost niet waard, en
ik zou het niet lezen.
De aanslag is geschreven door Harry Mulisch. Het gaat over Anton
Steenwijk, wiens ouders en broer zijn vermoord door de Duitsers in de 2e
wereldoorlog.
Het begint in de Hongerwinter van 1945, in Haarlem, wanneer
er in zijn straat een NSB’er wordt vermoord. Het lijk wordt door zijn buren
voor zijn huis gesleept. Peter, de broer van Anton, probeert hem weg te slepen.
Helaas komen de Duitsers te vroeg. Hij vlucht, maar wordt toch dood geschoten.
De ouders van Anton worden gefusilleerd, maar Anton blijft leven. In het boek
lees je over zijn leen, vooral na de oorlog. Hierin ontmoet hij alle
betrokkenen. Hij ontmoet de zoon van de vermoorde NSB’er, de verzetsstrijder
die de NSB’er heeft vermoord, en de bewoners van de straat. Ook ontmoet hij een
van de buren die het lijk heeft versleept. (voor een uitgebreidere
samenvatting: Klik hier)
Deze ontmoetingen roepen een hele hoop emotionele spanning
op. Deze spanning ontstaat op 2 verschillende manieren. Ten eerste is er de
spanning tussen Anton en zijn partner in het discours. Bij het gesprek tussen
Anton en de zoon van de NSB’er gaat dit over wie nou eigenlijk de slachtoffers
waren: “ ‘Godverdomme…’ zei hei; maar het
was niet duidelijk of dat betrekking had op wat Anton had gezegd of op het feit
dat hij snikte. ‘Toen jouw huis in de fik ging, kregen wij het bericht dat onze
vader dood was. Heb jij daar wel een aan gedacht? Ik wel aan wat jou is
overkomen, maar jij ook aan mij? “. Dit soort zinnen brengen zeer veel
emotionele spanning op, en hier uit blijkt wel wat een geweldige schrijver Harry Mulischtoch wel is. Ten 2e
is er de gedachtewereld van Anton, die behalve erg ingewikkeld, ook erg interessant
is.
Behalve emotionele spanning is er ook kritische spanning. Deze
spanning geld vooral voor 1 vraag. Gedurende het hele boek blijf je je namelijk
afvragen: ‘wie is nu de dader, en wie is het slachtoffer’. Deze vraag speelt door het hele boek, en
wordt eigenlijk niet beantwoord. Dit is waarschijnlijk omdat er ook niet echt
een antwoord is op deze vraag.
Voor situationele spanning moet je langer zoeken. In de
eerste episode is het er, maar verder is het er eigenlijk niet meer. In de
volgende scene uit episode 1 is de situationele spanning echter wel erg
duidelijk: “ ‘Halt! Staan blijven! Handen
omhoog!’ Hard fietsend naderden drie mannen, zij gooiden hun fietsen op straat
en holden verder. Peter liet de benen vallen, rukte het pistool uit de hand van
Ploeg, rende zonder te hinken naar het hek van Korteweg en verdween achter hun
huis. De mannen schreeuwden tegen elkaar. Eén van hen, in een winterjas en met
een pet op, loste een schot en ging achter Peter aan. “
Mijn vonnis:
Dit boek is erg goed geschreven, en ik heb hem in een dag
uitgelezen. Het was dus zeker een pageturner. Hoewel het geen bijzonder lang
boek is, heeft het zeker veel indruk gemaakt. Ik vond het erg bijzonder dat
Harry Mulisch 1 incident van uit zoveel oogpunten heeft bekeken, zonder dat het
een hoop losse verhalen achter elkaar was. Er was zeer veel emotionele
spanning, en ook redelijk wat kritische spanning. De situationele spanning was
niet echt veel te vinden in dit boek. Dit was echter geen enkel probleem, want
ik miste het geen moment. Voornamelijk doordat het ruimschoots werd
gecompenseerd door de overige soorten spanning. Ter conclusie: Dit is een erg
goed boek, en zeker het lezen waard. (voor een ander vonnis: Klik hier)